Waar ligt de grens?

In hun poging om content te beschermen is het in het verleden ook wel eens voorgekomen dat producenten in opspraak zijn geraakt vanwege de door hen gebruikte methoden. Zo werd EA meerdere malen aangeklaagd toen het in 2008 besloot DRM software (genaamd SecuROM) toe te voegen aan de game Spore, waarmee het aantal installaties werd gelimiteerd tot drie per gebruiker. Gebruikers moesten bij het overschrijden van deze grens contact opnemen met de klantenservice om een bewijs van aankoop en reden voor limiet-overschrijding te leveren, hetgeen veel gamers in het verkeerde keelgat schoot. Apple doorging in hetzelfde jaar een vergelijkbare procedure door het Macbook gebruikers via DRM software genaamd HDCP (High-bandwidth Digital Content Protection) onmogelijk te maken films op een extern aangesloten beeldscherm te bekijken.

Sony BMG Rootkit Scandal

Een nog veel schandaliger en groter voorbeeld van controverse rondom (de grenzen van) RDM is echter het SONY BMG rootkit scandal in 2005, waarbij een software pakket met zogeheten MediaMax technologie en Extended Copy Protection (XCP) software op de computers van gebruikers werd geïnstalleerd bij gebruik van een gekochte CD.

De MediaMax software had als doel de content te beveiligen door bij gebruik een driver te installeren waarmee de mogelijkheid voor andere software om data van de CD-ROM drive af te lezen ingeperkt werd. De DRM software hiervoor werd echter geïnstalleerd ongeacht of de gebruiker de end user license agreement (EULA) accepteerde of niet.

De XCP software was bedoeld om slechts het aantal kopieën per persoon te limiteren tot drie, maar ging qua shady gedrag nog een stap verder en installeerde (ook zonder hier in de EULA melding van te maken) een rootkit op de computers van gebruikers: een toepassing die zich verbergt of die de aanwezigheid van andere toepassingen op de computer verbergt. Hoewel dit in essentie nog niet schadelijk hoeft te zijn voor een systeem, vormt het installeren van een rootkit alsnog een (groot) beveiligingsrisico vanwege de kans op infectie en het feit dat rootkits moeilijk te detecteren en verwijderen zijn (zonder een systeem aan te tasten). Sony werd na de ontdekking van deze software dan ook meerdere malen aangeklaagd; de toenmalige directeur van het bedrijf (Andrew Lack) stapte niet veel later op.