Digital Rights Management

De term Digital Rights Management (hierna afgekort met DRM) is in de brede zin een term die verwijst naar een vorm van beleid, een set van tools en technieken om legaal gebruik van digitale content te realiseren. Digitale content kan onder andere bestaan uit digitale audio, video, graphics, animaties, afbeeldingen, tekst, of combinaties van deze types. Subramanya et al. geven een typische flow van digitale content via DRM systeem weer met behulp van de volgende afbeeldingen.

Figuur 1 laat zien dat een creator van de content zich bezig houdt met de ontwikkeling van de ruwe content op zich. Daarna zal een producer de ruwe content verwerken zodat het voldoet aan bepaalde standaardformaten, integratie-eisen en dergelijke. Uit dit verwerkingsproces ontstaat de verpakte content die geschikt is om gebruikt te worden door de consument en de mogelijkheid geeft tot het volgen en beheren van gebruik.

Een DRM systeem speelt een aantal belangrijke rollen in deze flow van digitale content. Als eerste geeft het de creator van de content de mogelijkheid om te specificeren wat de gewenste eigendomsrechten over de content zijn. Daarnaast geeft het de producer het recht om te specificeren wat zijn rechten zijn met betrekking tot de content. Verder krijgt de producer de mogelijk om te controleren hoe de content gebruikt wordt en de mogelijkheid om informatie met betrekking tot de betaling te beheren. En niet geheel onbelangrijk, het geeft de consumer de mogelijkheid om de gewenste content te specificeren en de manier waarop deze content beschikbaar wordt gesteld.

Een belangrijke achterliggende filosofie van een DRM systeem is de scheiding tussen de content en de rechten ertoe. Deze scheiding betekent in de praktijk dat er een toegewijde server is die content aanvragen afhandelt en een andere toegewijde server die rechten aanvragen afhandelt. Dit zorgt ervoor dat content zonder restrictie verspreid kan worden maar dat deze niet geconsumeerd kan worden zonder valide licentie. De content is namelijk beveiligd tegen onrechtmatig gebruik. Het rechten object dat een consument ophaalt bij de rechten server bepaalt of- en op welke manier de consument de content mag gebruiken. Deze scheiding tussen content en rechten zorgt voor flexibiliteit, eenvoudig beheer en beschikbaarheid van content aan rechtmatige gebruikers.

Componenten van een Digital Rights Management systeem

In figuur 2 worden de verschillende componenten van een typisch DRM systeem weergegeven met daaronder een uitwerking ervan.

Rendering devices
De personen die de digitale content willen consumeren gebruiken rendering devices. Dit zijn apparaten die in staat zijn om de digitale content af te spelen. Deze communiceren via een netwerk met de content server en de license server.

Netwerk
Het netwerk zorgt ervoor dat communicatie tussen de andere componenten mogelijk is. Dit netwerk kan onder meer zijn: een Local- of Metropolitan Area Network, een draadloos netwerk of simpelweg het internet.

Content server
De content server is verantwoordelijk voor de beschikbaarheid van de gewenste content. Daarnaast is het van belang dat deze server de content aanbiedt in het juiste formaat zodat deze afgespeeld kan worden op de content rendering devices.

License server
De licentie server genereert de licenties die de gebruiker nodig heeft om content te kunnen consumeren. Daarnaast beheert deze server de rechten van gebruikers wat betreft specifieke content zodat gebruikers toegang krijgen tot de digitale content waar ze het recht op hebben.

Typische operatie van een DRM systeem

Een device stuurt een request naar de content server met daarin informatie over welke content en in welk formaat deze gewenst is. Als de content verstuurd wordt met een licentie kan deze gelijk gebruikt worden. Als de licentie niet gelijk aanwezig is moet het device nog een request sturen naar de license server voor een licentie. De server retourneert een licentie op basis van de informatie over het device waarna het device de content kan gebruiken. In de header van de content wordt meestal de informatie meegezonden die de licentie server nodig heeft zoals de content-ID , content metadata (auteur, titel e.d.), licentietypes, informatie over de gebruiker en informatie over het DRM systeem. Figuur 3 laat een typische operatie van een DRM systeem zien.